چکیده

بخشه Alopecuroidei DC. از جنس گون با بیش از 50 گونه يکي از بزرگترين بخشه هاي گون هاي دنياي قديم است که 27 گونه در ایران دارد. در اين بررسي، فيلوژني 23 گونه از بخشه Alopecuroidei و دو گونه از بخشه Astragalus به عنوان برون گروه مورد آناليز قرار گرفت. ده صفت ریخت شناسی انتخاب شد و حالات مختلف اين صفات بدست آمد. روند تکامل صفات مورفولوژیکی بر اساس فیلوژنی توالي کلروپلاستي trnT-trnY بررسي شد. روش Maximum Parsimony برای بازسازي درخت فيلوژني مورد استفاده قرار گرفت. با استفاده از نرم افزار Mesquite version 2.74 ماتريس داده هاي ريخت شناسي بر درخت مولکولي نقشه بندي گرديد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که، صفت وجود براکتئول هوموپلازي نشان نمي دهد(CI = 1) که بیانگر ارزش فیلوژنتیکی بالاي آن است. شاخص پایداری صفت شکل گل آذین (استوانه ای، کروی/ تخم مرغی) 5/0 به دست آمد. در بين گونه هاي مورد مطالعه، فقدان براکتئول صفتي نيايي است. اين صفت در گونه هاي A. echinops, A. kirrindicus, A. obtusifolius, A. meridionalis به فرم داراي براکتئول تکامل يافته است. نتایج حاضر در تایید با نتایج مطالعات گذشته، بیانگر این است که زير بخش Bibracteolati و گروه گونه اي Obtusifolius (Kirrindicus) تک تبار هستند. گل آذين کروی در گونه های A. alopecurus, A. ponticus و A. alopecias صفتی نیايي را نشان مي دهند. در مطالعات گذشته A. alopecias بعنوان خويشاوند نزديک دو گونه A. ponticus و A. alopecurus در نظر گرفته شده است. مطالعه حاضر نشان داد که A. alopecias در شاخه اي جداگانه قرار مي گيرد. بنابراین، تک تباري سري Pontici حمايت نمي شود. Astragalus sect. Alopecuroidei DC. with over 50 species is one of the largest sections of the Old World Astragalus represented by 27 taxa in Iran. In this study 23 species of Alopecuroidei and two species belonging to section Astragalus as outgroups were analyzed. Ten morphological characters were selected and different states of these characters were obtained. Evolutionary trend of morphological characters based on phylogeny of cpDNA trnT-trnY sequences were analyzed. Maximum Parsimony method were used to construct phylogenetic tree. Matrix of morphological characters was mapped on molecular tree using Mesquite version 2.74. The results of present study show that, character of existence of bracteole does not show homoplasy (CI=1), indicating its high phylogenetic value. Consistency index of inflorescence shape character (cylindrical, spherical/ ovate) was 0.5. Among studied species, absence of bracteole is ancestral character. This character in Astragalus echinops, A. kirrindicus, A. obtusifolius and A. meridionalis has evolved to existence of bracteole. The present results, in accordance with the result of previous studies, indicated that subsect. Bibracteolati and Obtusifolius (=Kirrindicus) species group, are monophyletic. Spherical inflorescence in A. ponticus, A. alopecurus and A. alopecias is ancestral character. In previous studies, A. alopecias was considered as a close relative of A. ponticus and A. alopecurus. The present study demonstrated that A. alopecias is placed in a separate branch. Therefore, the monophyly of series pontici is not supported.

کليدواژه ها

Alopecuroidie ، شکل گل آذین، توالی کلروپلاستی trnT-trnY

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
, 1400 , بررسی روند تکامل صفت شکل گل آذین در بخشه Alopecuroidei از جنس گون بر اساس توالی کلروپلاستی trnT-trnY , اولین همایش بین المللی بوم شناسی و حفاظت از تنوع زیستی