بازتاب هنرهای دیجیتال در تئاتر معاصر تهران در سال 1397 با بررسی چند اجرای نمونه
Reflection of Digital Arts in Tehran Contemporary Theatre in 2018 by Analysis of some Sample Performances
نویسندگان :
حمید قیصری‌پور سی‌سخت ( دانشگاه تربیت مدرس )
چکیده
هنرهای دیجیتال، اصطلاحی عمومی برای آن دسته از آثار هنری که از فناوری دیجیتال به عنوان بخش ضروری فرایند خلق و یا ارائه استفاده می‌کنند. دیجیتال در تئاتر توسط چند ابزار شناخته می‌شود؛ ویدئو پروجکشن، ویدئو مپینگ، هولوگرافی، که مرز تازه‌ای بین تئاتر و تکنولوژی برقرار کرده است و به وسیله‌ی آن می‌توان هرگونه سطحی را به صفحه‌ی نمایشگر مبدل ساخت و به صحنه پردازی‌های غیر قابل تصور دست یافت. در تئاتر امروز ایران نمایش‌هایی بر روی صحنه می‌روند که در آنها تصاویر دیجیتال و ویدیویی به یکی از اجزاء صحنه تبدیل شده‌اند. بستری اجرایی برای هنرمندان ایرانی که با استفاده از این مدیا خواستار نوعی اجرایی متفاوت نسبت به دیگر اجراها هستند. البته استفاده از این مدیا پیش از این در کشورهای اروپایی آغاز شده بود و امروزه دیگر اتفاق نوینی در تئاتر جهان محسوب نمی‌شود. با پیشرف علم و توسعه آن در حوزه رسانه، که مارشال مک لوهان از آن به عنوان دهکده‌ی جهانی نام برده است، شاهد بازتاب گونه‌ای از این رسانه‌ها در تئاتر هستیم، که با موافقت و مخالفت از سوی برخی منتقدان و کارگردانان مواجه شده است.کليدواژه ها
ویدئو مپینگ،هولوگرافی،پیسکاتور،برشت،کارگردانان ایرانیکد مقاله / لینک ثابت به این مقاله
برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:حمید قیصری‌پور سی‌سخت , 1398 , بازتاب هنرهای دیجیتال در تئاتر معاصر تهران در سال 1397 با بررسی چند اجرای نمونه , نخستین همایش ملی هنرهای نمایشی و دیجیتال
دیگر مقالات این رویداد
© کلیه حقوق متعلق به دانشگاه دامغان می‌باشد.