جستاری نشانه شناسانه در نمایشنامه ی "سیاه" نوشته ی "علی نصیریان"
A Semiotics research in "Siyah" by Ali Nasirian
نویسندگان :
هادی ولی پور قره قیه ( صدا و سیمای تبریز )
چکیده
این مقاله می کوشد نگاهی تحلیلی بر پایه ی دیدگاه های سوسور و پیرس به نمایشنامه ی سیاه به قلم استاد علی نصیریان بیندازد. این نمایشنامه یکی از مهمترین آثار نمایشی استاد نصیریان می باشد. شخصیت سیاه در نمایشنامه ی استاد نصیریان، برخلاف ویژگی های بارز این شخصیت در نمایش های سنتی ایرانی، به شدت غمگین و گرفته است. دلالت این محسوری روحی سیاه، ریشه در ذات وجودی این شخصیت دارد. نشانه ها در یک زمینه ی اجتماعی، روانی، فلسفی و... شکل می گیرند و سیاه و اتفاقی که در درون و صحنه ی بیرون این متن گرفتارش است، از عین زندگی وی سرچشمه گرفته است. یافته های این تحقیق نشان می دهد، مرگ سیاه در نمایشنامه ی استاد نصیریان، نشانه و دلالت ضمنی بر مرگ نمایش تخت حوضی، سیاه بازی، دلقک بازی، گروه های مطربی و در کل بنگاه های تئاتری است. مرگی که آرام آرام تمام گروه های تقلیدی کشور را در برگرفت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد این متن دارای نشانه های دال و مدلولی، شمایلی، نمایه ای و نمادین بسیار است که شخصیت سیاه و روابط جدی و تقلیدی وی در قبال خود، اطرافیان نزدیک و جامعه را به روشنی تصویر می کند. این پژوهش به روش تحلیلی و توصیفی انجام شده است.کليدواژه ها
نمایشنامه، نشانه شناسی، سیاه، علی نصیریانکد مقاله / لینک ثابت به این مقاله
برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:هادی ولی پور قره قیه , 1398 , جستاری نشانه شناسانه در نمایشنامه ی "سیاه" نوشته ی "علی نصیریان" , نخستین همایش ملی هنرهای نمایشی و دیجیتال
دیگر مقالات این رویداد
© کلیه حقوق متعلق به دانشگاه دامغان می‌باشد.