چکیده

اجراهای تئاتری در برگیرنده ی ژستها و اصوات آیینی است. این ژستها و اصوات ممکن است، چنان که در کابوکی، کاتاکالی، باله یا رقصهای بومیان استرالیایی می بینیم، نمایشگر رفتاری غیر ازرفتاری روزمره باشند. یا ممکن است،چنان که در تئاتر طبیعت گرا شاهد آن هستیم، رو نوشتهایی از رفتار است که به نحوی موجز داستانها را می گویند همه انواع تئاتر چه آنهایی که در تماشاخانه به نمایش در می آیند و چه آنهایی که در کلیسا به نمایش گذاشته می شوند، چه آیینهای گذار و چه ورزشها، چه آنها که همراه نمایشهای رسمی قدرت اند، و چه آنها که در سطح خرده اجتماعی، در بازی و امور جاری روزمره اتفاق می افتد . جملگی نظام واحدی از متن ، سناریو ها، ظاهر سازیها، نمایشگریها، رقصها، تجسم بخشیها و صحنه ها را تشکیل میدهند. روش تحقیق در این موضوع کتابخانه ای و با استشهادی از منابع اینترنتی می باشد.سوالی که در این خصوص مطرح می شود این است که چه ارکان و عناصری در این اجراها تاثیرات اساسی را به وجود می آورند؟زبان بدن در تئاتر ژنتیکی عمل می کند یا اکتسابی؟چه اندازه نظریه تکاملی در این رفتارشناسی حیوانی و تاثیر آن در تئاتر مؤثر است؟ هدف این مقاله بررسی نظریه های اجرا در کارگردانی بر اساس رویکرد رفتار شناسی در این خصوص می باشد.

کليدواژه ها

رفتار شناسی، کارگردانی، نظریه های اجرا، نمایش

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
مهدی امیری , 1398 , بررسی رفتار شناسی حیوانی و تاثیرگذاری آن در تئاتر , نخستین همایش ملی هنرهای نمایشی و دیجیتال