چکیده

تئاتر و نمایش بدون بازیگر بی معنا است، و لباس به شکل مستقیم بر تن بازیگر، با او حرکت کرده و می تواند نشانه های بی شماری را با خود حمل کند. از این رو می توان لباس را مهمترین بخش های یک نمایش دانست و به کمک آن می توان به معرفی شخصیت، مکان، زمان، روایت داستان و فضای کلی نمایش پرداخت. هدف از این مقاله، بررسی ویژگیهای شاخصیِ نقش نشانه ای و کارکردی است که در لباس یک نمایش وجود دارد. از این رو سوال پژوهش به این می پردازد که قابلیتهای بی نظیر لباس نمایش در آشکار سازی معنای درونی تئاتر و نمایشنامه و شخصیت چگونه است و شاخصه های نشانه ای و کاربردی چگونه می توانند در لباس از هر کلامی که بازیگر بر زبان می آورد موثر تر باشد. نتایج نمایانگر این می باشد که در طراحی لباس، دانش و شناخت اصول زیبایی شناختی، نشانه شناسی، مبانی هنر، جنبه-های ذهنی و روانی شخصیت ها، جنبه های تاریخی، اخلاقی و فلسفی، برخورد نمادگرایانه و نقد ادبی نقش بسیار مهمی را در نمایشنامه ایجاد می کند و می تواند بالاترین کیفیت را در تئاتر به وجود آورد. طراحی لباس نقش تأثیرگذار بر تقویت صحنه را ایجاد می کند. لباس نمایش به عنوان وسیله ای بیانی دارای هویت مستقل اجتماعی و نشانه شناسانه است که به تحلیل عوامل در صحنه می پردازد و با استفاده از زبان تصویری خود به بازنمایی محتوای تاریخی پدیدار شناسانه دست می زند و طراح لباس نمایش باید به این موارد توجه داشته باشد. روش تحقیق در این مقاله توصیفی تحلیلی می باشد و یافته ها بر اساس اسناد کتابخانه ای جمع آوری گردیده است.

کليدواژه ها

معنای نمایش، لباس نمایش، طراح لباس، نشانه شناسی لباس، کارکرد لباس،

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
معصومه طوسی , 1398 , بررسی نقش نشانه ای و کارکردی لباس به عنوان عامل موثر در معنای نمایش , نخستین همایش ملی هنرهای نمایشی و دیجیتال