چکیده

در بوطیقای ارسطو کمدی با زشتی قرین شده است. ارسطو، کمدی را تقلیدی از اطوار و رفتار زشت می داند که موجب خنده می شود. در ادامه برای تبیین موضوع، ظاهر شخصیت ها را پیش می کشد و به نقابهای زشتی اشاره می کند که بازیگران کمدی بر چهره می گذارند. از آنجاکه ارسطو جنبه های دیداری را همتای جنبه های نوشتاری در کمدی مطرح می کند برای بررسی رابطه امر خنده دار و زشتی در پانصد پیش از میلاد یونان این پژوهش بر مطالعه تطبیقی روی سفالینه های به جا مانده از اجراهای کمدی قدیم و شخصیت پردازی نمایشنامه های آریستوفان متمرکز است. تصاویر به جا مانده از یونان باستان بدن کمیک گروتسک را نه به عنوان عامل تکمیلی، بلکه بخشی حیاتی از کمدی قرن پنجم آتیک نشان می دهد. معمولاً در قالب فالیک های آویزان، بینی های بزرگ و شکم های گنده با بالشتک متجلی می شده است. در شخصیت پردازی طبقه و موقعیت اجتماعی متغییری در رفتار زشت و بلاهت بار نیستند یعنی خدای پیروزی و دیونیزوس همتای افراد عادی زشت نشان داده می شوند اما سن و جنسیت بر میزان زشت نگاری تاثیر دارد و به ترتیب جوانان کمتر از پیران و زنان کمتر از مردان زشت نمایانده می شوند. همچنین فضا و مکان در نمایشنامه زشت و گروتسک وار هستند. شوخی های درباره توالت رفتن و اندام تحتانی که در حالت عادی منزجرکننده است. اغراق و عجایب خوانی گروه همسرایان مثل اینکه حیوانات به جای انسانها همسرایان هستند. در کنار زبان محاوره ای بخشی از زشتی هایی هستند که در کمدی های آریستوفان تکرار می شوند.

کليدواژه ها

آریستوفان، بوطیقای ارسطو، زشتی، کمدی قدیم.

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
زینب خسروی , 1402 , زشتی کمدی در آثار آریستوفان , چهارمین همایش ملی هنرهای نمایشی و دیجیتال