چکیده

سایکودرام یکی ازتکنیک های خاص نمایشی است که برای اهداف درمانی استفاده می شود. منشأ آن ژاکوب لوی مورنو است که در سال 1945 آن را به صورت علمی معرفی کرد و توانست حقیقت واصل آن راکشف و همچنین از طریق روانشناسی نمایشی بازنمایی کند . مورنو حدس زد که فرآیندهایی وجود دارد که به شخص اجازه می‌دهد برای دیگری عامل درمانی باشد و بر پتانسیل‌های گروهی تأکید کرد که درون آن روان‌درام تاثیر خاص خود را دارد. ملاقات بین افراد با روابط خوب یا بهتر بگوییم روابط متقابل که همراه با درک مشخص می‌شود. ودر آن حضور افراد مورد آزمایش می تواند تاثیر گذارباشد که به طور کامل و آزادانه خود را بیان میکنند. سایکودرام، تحلیل فرآیندی است که از تجزیه و موشکافی سوژه درگروه، برای کمک به او در گذار با تکرار روان رنجور که به خلق بازنمایی همه اتفاقات موجب شده به اصل رنجش درفرد پیش آمده در سراسر بازی نمادین منجر میشود.در واقع سایکودرام مانند یک ابزار درمانی کاربردی در متفاوت‌ترین زمینه‌ها مانند درمان بیماران روان‌پریش، درتشخیص مضاعف وتشریح بیماری‌های عصبی میتواند کمک کننده باشد. علاوه بر این، ما از روان درام آموزشی مانند روش آموزشی در داخل مؤسسات و آموزشگاه ها صحبت می کنیم که تأکید باید کرد، زبان نمایشی می تواند به یک ابزار آموزشی یا بهتر بگوییم یک زبان خاص درآموزش تئاتر تبدیل شود که برای نیازهای کودک و نوجوان نه بر اساس انتظارات بزرگسالان بلکه براساس نیاز خود کودک ایجاد شود.البته باید به آن توجه بیشتری شودتا فرد روش های خلاق، بیانی ارتباطی خود را توسعه دهد.

کليدواژه ها

سایکودرام،نمایش،روانشناختی.کودکان

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
محمدرضا شهبازی , 1402 , بررسی سایکودرام به عنوان یک ابزار مشاهده ای و روانشناختی , چهارمین همایش ملی هنرهای نمایشی و دیجیتال