چکیده

هیوم با رویکردی شکاکانه علیه مابعدالطبیعه و ایده‌های فطری‌اش، و همچنین عقلِ استدلال‌گرِ عصر روشنگری طغیان می‌کند، و دانش بشری و همچنین منشأ ادراکات انسان را صرفاً ناشی از تجربه‌های ابژکتیو می‌داند. بر اساس اندیشه‌ی وی درباره‌ی فهم و طبیعت انسان، می‌توان گونه‌ای زیبایی‌شناسیِ تجربه‌باور را استنباط کرد. هیوم زیبایی را کیفیتی نه متعلق به امور عینی، بلکه آن را احساسی در ذهن می‌داند و نتیجه آن لذتی‌ست بی‌واسطه که توسط ذوق درک می‌شود. هیوم در جستجوی معیاری‌ست که بتواند برای سنجش اثر هنری و بیان حکم زیباشناسانه به کار گیرد، و از این رهگذر همچنان که به مرجعیت ذهن مخاطب و درستی همه‌ی آراء اعتبار می‌دهد، برای فهم و ادراک آدمی منشأیی مشترک نیز قائل است و آن طبیعت آدمی است. در رهیافت سوبژکتیو هیوم رویارویی با تراژدی و نحوۀ اثرگذاری آن برمخاطب و تأثیر لذت‌مندانه آن در ذهن آدمی نیز بررسی می‌شود.

کليدواژه ها

دیوید هیوم، زیبایی‌شناسی، تجربه‌گرایی، هنر، لذت، تراژدی

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
مقداد جاوید صباغیان , 1402 , زیبایی‌شناسیِ تجربه‌گرای دیوید هیوم و مفهوم لذت در تراژدی , چهارمین همایش ملی هنرهای نمایشی و دیجیتال