چکیده

برتولت برشت به جرأت یکی از پرنفوذ ترین چهره های تئاتری در سده ی بیستم است. چنان که شاید بتوان تاریخ تئاتر سده‌ی بیستم را به دو دوره‌ی پیش از برشت و بعد از برشت تقسیم کرد. در مورد واژه‌ی اپیک می‌توان گفت " اصطلاح اپیک در انگلیسی و در آلمانی – واژه‌‌ی قدیمی است . در اصطلاح ارسطویی، کلمه اپیک به نوعی حکایت اطلاق می‌شود که به وحدت های ارسطویی زمان ومکان محدود نیست، نظیر اودیسه هومر و یا انئاد ویرژیل . در فارسی اپیک را حماسی تعریف می‌کنیم که بلافاصله داستانهای پهلوانی نظیر شاهنامه فردوسی و جز آن را به یاد می‌آورد. اما در زبان آلمانی، معنای اصیل و ابتدایی اپیک، قالب روایتی خاصی است که بی شباهت به تکنیک بیانی سینمای چارلی چاپلین نیست. در ادبیات، این واژه برای رمان‌های صرفاً پیکارسک نظیر شوویک بکار می‌رود و نیز برای هرگونه بهم‌ریختگی در ترتیب قراردادی طرح و توطئه بکار می رود. این پژوهش در نظر دارد ضمن معرفی این گونه ی تئاتر،به بررسی ابعاد و ویژگی های آن پرداخته تا زمینه های آغاز تئاتر پست دراماتیک را از دل این تئاتر مورد کنکاش قرار دهد.

کليدواژه ها

تئاتر اپیک ، برتولت برشت، تئاتر پست دراماتیک ،بیگانه سازی

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
غلامرضا عباسی , 1402 , تئاتر اپیک آغازگر تئاتر پست دراماتیک , چهارمین همایش ملی هنرهای نمایشی و دیجیتال