چکیده

عشق مهمترین تجربه روحی و جسمی انسان است. در عین حال که تحلیل‌های فراوانی درباره عشق صورت گرفته‌اند، اما هر انسان با توجه به تجربیات شخصی‌اش، آن را تفسیر می‌کند و آن را به دسته‌های مختلف، حقیقی، مجازی و غیره تقسیم کرده‌اند، امّا عشق در هر حالتی با واقعیت وجودی انسان در ارتباط است و واقعیتی است که با خود احساسات مختلفی همچون حسادت، شک، مالکیت، شور و رنج به همراه دارد. در بین مفسران و فیلسوفان پستمدرنیسم ژان بودریار متفکری است که پژوهش های بسیاری درباره مفهوم واقعیت در جهان پست‌مدرن انجام داده است. بوردیار معتقد است که واقعیت از دست رفته و انسان در جهانی حادواقعی و وانمایی شده زندگی میکند. در چنین جهانی به نظر بودریار هویت و ماهیت انسان نیز به چالش کشیده است و خودِ بشر نیز وانمودهای بیش نیست. فیلمهای علمی تخیلی به ویژه آثار چند دهه اخیر معمولا مسئله رابطه انسان با تکنولوژی، انسان و هوش مصنوعی را مطرح کرده‌اند. سینمای علمی - تخیلی معاصر فیلم او (اسپایک جونز،2013) بیشتر بر هوش مصنوعی و رباتهای انسان نما تمرکز دارند، روابط پیچیده عاطفی و احساسی انسان با هوش مصنوعی را به تصویر می کشند. به نظر می رسد مفاهیم وانمایی و حادواقعیت که بودریار به کار برده است، در مورد فیلم او قابل تحلیل و تفسیر هستند. در واقع پژوهش حاضر که به شکل هدفمند و به صورت توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و مشاهده فیلم انجام گرفته است، تلاش دارد این فرضیه را اثبات کند که روابط عاطفی انسان در جهان پست مدرن به واسطه واقعیت مجازی و سیستم های هوش مصنوعی، وانموده روابط واقعی هستند.

کليدواژه ها

وانمایی، عشق، فیلم علمی-تخیلی، ژان بودریار، سینما

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
اسداله غلامعلی , 1401 , وانمایی روابط عاطفی انسان در رسانه‌های مبتنی بر هوش مصنوعی(مطالعه‌ای بر سینمای علمی -تخیلی) , سومین همایش ملی هنرهای نمایشی و دیجیتال