چکیده

بررسی ویژگی‌های افزاینده میزان علاقمندی به موضوعی خاص یکی از فرایندهای یادگیری موفق می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی نقش خودپنداره ریاضی و خودکارآمدی ریاضی بر علاقمندی به ریاضی در دانشجومعلمان رشته آموزش ریاضی بود. این پژوهش به صورت توصیفی کاربردی و از نوع طرح همبستگی است. جامعه پژوهش تمام دانشجویان پسر رشته آموزش ریاضی پردیس آیت الله خامنه‌ای گرگان در سال تحصیلی 1400-1401 می‌باشد. با فرمول کوکران 95%، حجم نمونه ۸۱ نفر محاسبه شد. روش نمونه‌گیری تصادفی ساده بود. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس‌های خودپنداره ریاضی، صدق‌پور (1396) با مقوله‌های (قابلیت ها و مهارت‌ها، اجتناب از ریاضی و لذت بردن از ریاضی) و خودکارآمدی ریاضی، میدلتن (1997) و علاقمندی به ریاضی، نعمتی (1388)، استفاده شد. داده‌های جمع آوری شده وارد spss26 شد. نتیجه آزمون کولموگروف-اسمیرنوف نرمال بودن داده‌ها را نشان داد. نتایج آزمون رگرسیون گام به گام نقش پیش‌بینی کنندگی متغیرهای لذت بردن از ریاضی و خودکارآمدی ریاضی را، برای متغیر ملاک نشان داد. لذت بردن از ریاضی به تنهایی، حدود 66%، و در مجموع با خودکارآمدی، حدود 69%، وقوع متغیر علاقمندی به ریاضی را پیش بینی می‌کنند. البته متغیرهای (قابلیت‌ها و مهارت ها) و (اجتناب از ریاضی) در زمان ساخت مدل رگرسیون گام به گام از آن خارج شدند. لذا با توجه به این مدل پیشنهاد می‌شود برای افزایش میزان علاقمندی به ریاضی دانشجومعلمان، در برنامه‌های فرهنگی، پژوهشی و آموزشی، به شیوه‌های روانشناختی و رفتاری که باعث، لذت بردن از ریاضی و تقویت خودکارآمدی ریاضی آنان می‌شود، توجه نمود.

کليدواژه ها

علاقمندی به ریاضی، خودپنداره ریاضی، خودکارآمدی ریاضی، دانشجومعلمان.

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
نوید ثنائی , 1401 , نقش خودپنداره ریاضی و خودکارآمدی ریاضی بر علاقمندی به ریاضی در دانشجویان رشته آموزش ریاضی دانشگاه فرهنگیان , هجدهمین کنفرانس آموزش ریاضی ایران